πολυσύνδετος

-η, -ο / πολυσύνδετος, -ον, ΝΑ

1. ο πολλαπλώς ή στερεά συνδεδεμένος

2. φρ. «πολυσύνδετο σχήμα»

(γλωσσ.-ρητ.) σχήμα λόγου τής Ελληνικής και άλλων γλωσσών, κατά το οποίο περισσότερες από δύο προτάσεις ή όροι προτάσεως που επιτελούν την ίδια συντακτική λειτουργία συνδέονται μεταξύ τους με συμπλεκτικούς ή διαζευκτικούς συνδέσμους, όπως λ.χ.: α) «είχε ελιά στο μάγουλο κι ελιά στην αμασκάλη και στο μικρό του δάχτυλο τον πρώτον αρραβώνα» (δημ. τραγούδι)

β) «κεῖται δὲ καὶ Πλούτων καὶ Ἑρμῆς καὶ Γῆς ἄγαλμα» (Παυσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + σύνδετος (< συνδέω)].